Σε μια πολύ σοβαρή καταγγελίας προχώρησε η ΟΕΝΓΕ αναφορικά με τη μετακίνηση υγειονομικών από κέντρα υγείας στο ιατρείο κατασκήνωσης της Αρχιεπισκοπής.
Οι νοσοκομειακοί γιατροί καταγγέλλουν πιέσεις και απειλές σε βάρος των υγειονομικών ότι αν αρνηθούν τη μετακίνηση τους στο ιατρείο της ιδιωτικής κατασκήνωσης θα απολυθούν και ότι η συγκεκριμένη κατασκήνωση δεν είχε άδεια λειτουργίας.
Συγκεκριμένα η ΟΕΝΓΕ αναφέρει ότι μετά από την αποφασιστική παρέμβαση της ΕΙΝΑΠ και της ΟΕΝΓΕ ενάντια στην απαράδεκτη και απροκάλυπτα παράνομη απόφαση του διοικητή της 1ης ΥΠΕ να μετακινήσει υγειονομικούς από Κέντρα Υγείας στο ιατρείο της ιδιωτικής κατασκήνωσης της Αρχιεπισκοπής Αθηνών , το οποίο μάλιστα «βάφτισε» δημόσια δομή.
Μετά από τις καταγγελίες ότι στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για δημόσια δομή αφού το συγκεκριμένο ιατρείο δεν υπάρχει στην ιστοσελίδα της 1ης ΥΠΕ για τις δημόσιες δομές της ΠΦΥ δεν έχει τηλέφωνο ούτε είναι αναρτημένο στο σύστημα του ΗΔΙΚΑ για προγραμματισμό ηλεκτρονικών ραντεβού δεν διαθέτει καν υπολογιστή για τη συνταγογράφηση φαρμάκων και παραπεμπτικών, δεν λειτουργεί την υπόλοιπη περίοδο παρά μόνο κατά τη διάρκεια της κατασκήνωση.
Μετά από την καταγγελία στο Σύλλογο Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής ότι δέχτηκαν απειλές και πιέσεις από την διοίκηση της κατασκήνωσης η κατασκήνωση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών ανέστειλε για μία εβδομάδα τη λειτουργία της.
H ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ
του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας
Πρωταγωνιστούν: Ελεωνόρα Ζουγανέλη - Νίκος Κουρής
Θέατρο Παλλάς
από 12 Οκτωβρίου
«Η Εκατομμυριούχος», η αριστουργηματική κωμωδία του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω,
έρχεται στο Θέατρο Παλλάς, από την Πέμπτη 12 Οκτωβρίου,
σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, με τους Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Νίκο Κουρή & 20μελή θίασο.
Η προπώληση ξεκίνησε! Κάντε κλικ ΕΔΩ
«Η Εκατομμυριούχος» [The Millionairess], η αισθηματική κωμωδία του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, με κεντρικό άξονα το αιώνιο τρίπτυχο «Έρωτας - Χρήμα - Ευτυχία», ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα - που επανέρχεται στο Θέατρο Παλλάς, λίγα χρόνια μετά την τεράστια επιτυχία της «Μαντάμ Σουσού».
Τον ομώνυμο ρόλο της εκκεντρικής εκατομμυριούχου, αναλαμβάνει η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, ενώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ιδεαλιστή γιατρού ενσαρκώνει ο Νίκος Κουρής.
Μαζί τους επί σκηνής, μια ομάδα εκλεκτών ηθοποιών με τους Βασίλη Κούκουρα, Ιβάν Σβιτάιλο, Μαριλού Κατσαφάδου, Βασίλη Τσιγκριστάρη, Ροζαμάλια Κυρίου, Στράτο Λύκο, 10 ακόμα ηθοποιούς & χορευτές και ζωντανή ορχήστρα.
Το πολυσυλλεκτικό ανέβασμα του Γιάννη Κακλέα, σε ολοκαίνουργια διασκευή του Βασίλη Τσιγκριστάρη και του ιδίου, δίνει μια φρέσκια ματιά στην «Εκατομμυριούχο», σε μια μουσικοθεατρική παράσταση που κινείται αριστοτεχνικά ανάμεσα στις “γραμμές” της αισθηματικής κομεντί και της κοινωνικοπολιτικής σάτιρας, ενώ παραλλήλως διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά ενός φαντασμαγορικού θεατρικού υπερθεάματος, με πρωτότυπη ζωντανή μουσική.
Δίπλα στον Γιάννη Κακλέα, συμπράττει μια έμπειρη ομάδα καλλιτεχνικών συντελεστών. Ο πολύπειρος Μανόλης Παντελιδάκης που αναλαμβάνει τα σκηνικά, η ταλαντούχα Ηλένια Δουλαδίρη που υπογράφει τα κοστούμια και η Στέλλα Κάλτσου που βάζει την σφραγίδα της στον σχεδιασμό των φωτισμών. Την πρωτότυπη μουσική υπογράφει ο Bάιος Πράπας, επιφανής εκπρόσωπος της νέας γενιάς Ελλήνων συνθετών, ενώ τους στίχους γράφει η πάντοτε διαχρονική Σάννυ Μπαλτζή, δημιουργός δεκάδων επιτυχιών. Την ενορχήστρωση αναλαμβάνει ο Αλέξιος Πρίφτης και τις χορογραφίες επιμελείται η Στεφανία Σωτηροπούλου.
«Η Εκατομμυριούχος» είναι ένα πνευματώδες και στοχαστικό έργο που εξερευνά τη σχέση μεταξύ Πλούτου και Ευτυχίας, αλλά και τον καταλυτικό ρόλο του Έρωτα. Το έργο αφηγείται την ιστορία της Επιφάνια ντι Πάρεργα, η οποία αφότου κληρονόμησε τον πατέρα της, εγκαταλείπει απογοητευμένη τον μποξέρ σύντροφό της κι ερωτεύεται έναν ιδεαλιστή γιατρό, προστάτη των φτωχών, με τον οποίο αποφασίζουν να μπουν σε αμοιβαία δοκιμασία για να ανακαλύψουν εάν κάνουν ο ένας για τον άλλο. Ο γιατρός στη δοκιμασία που είχε ζητήσει ο πατέρας της - να βρει έναν άντρα με ταλέντο στην απόκτηση χρημάτων - και η Επιφάνια στη δοκιμασία που είχε ζητήσει η μητέρα του - να βρει μια γυναίκα που να μπορεί να ζήσει για ένα τρίμηνο, με ελάχιστα χρήματα.
Το θεατρικό έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο και τη Ν. Υόρκη το 1952, με πρωταγωνίστρια την Κάθριν Χέμπορν. Το 1961 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τη Σοφία Λώρεν και τον Πίτερ Σέλερς και το 1972 στην τηλεόραση του BBC, στη σειρά «Το έργο του μήνα» με την Μάγκι Σμιθ και τον Τομ Μπέικερ.
Στην Ελλάδα, έχει ανέβει μόνο μία φορά, το 2009 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Τον ομώνυμο ρόλο ερμήνευσε η σπουδαία Νόνικα Γαληνέα, που έμελλε να είναι η τελευταία της παράσταση. Δίπλα της ο Γιάννης Μπέζος.
Μαζί τους οι (αλφαβητικά):
Γαβριέλα Αντωνοπούλου, Άγγελος Αποστολίδης, Αναστασία Βαλσαμάκη, Μαριτίνα Κατσιμπράκη, Ηρώ Κόντη, Πέτρος Νικολίδης, Aidi Ormeni, Μάρω Σταυρινού, Μάριος Χατζηαντώνης, Νικόλας Χατζηβασιλειάδης
SOCIAL MEDIA ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Instagram: @i_ekatommyriouxos | @theatrikesskines
Facebook: Θεατρικές Σκηνές
Tik Tok: @theatrikesskines
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Τετάρτη & Κυριακή στις 19:00
Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ από 15€
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
ίναι σχεδόν τριάντα χρόνια από τότε που έγινε η παρέμβαση για την Αποϊδρυματοποίηση στο ψυχιατρείο της Λέρου. Μια παρέμβαση που, αν και συνάντησε τα μύρια όσα εμπόδια από τους άνωθεν κρατούντες και την κυρίαρχη ψυχιατρική, κατάφερε ν΄ αλλάξει ριζικά την κατάσταση, αυτήν που, πανευρωπαϊκά, σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων περιγραφόταν ως η «ντροπή», ή το «ένοχο μυστικό της Ευρώπης». Έπεσαν τα συρματοπλέγματα, άνοιξαν οι πόρτες των ψυχιατρικών τμημάτων, καταργήθηκαν οι μηχανικές καθηλώσεις, οι καταδικασμένοι ως «ανίατοι» από την κυρίαρχη ψυχιατρική, επανεντάχθηκαν (ως υποκείμενα, πλέον, με πλήρη δικαιώματα) σε διαμερίσματα στην κοινότητα (ή σε ενδονοσοκομειακούς ξενώνες), πολλοί βρήκαν αμειβόμενη θέση εργασίας σε συνεταιρισμούς.
Και παρόλο που το όλο εγχείρημα δεν κατάφερε να ολοκληρωθεί, καθώς η ΕΕ δεν ανανέωσε την χρηματοδότηση των προγραμμάτων, ενώ η ντόπια πολιτική εξουσία τα άφησε να καταρρεύσουν αποποιούμενη την όποια ευθύνη για την συνέχεια και την ολοκλήρωσή τους, ωστόσο, ο σπόρος μιας «άλλης» ψυχιατρικής, στη βάση του προτάγματος «η Ελευθερία είναι Θεραπευτική» (μια ελευθερία που θα πρέπει να στηρίζεται υλικά, θεσμικά και σχεσιακά) είχε ριζώσει. Αυτό εκφράστηκε, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, μεταξύ άλλων και από την ίδρυση και λειτουργία (από τον Γιάννη Λουκά) του «τμήματος εισαγωγών» (ή, άλλως, «τμήματος οξέων»). Σημειωτέον ότι η ίδια θεραπευτική ομάδα είχε πάρει την πρωτοβουλία για την ίδρυση και λειτουργία μιας δημόσιας Κινητής Μονάδας (μια από τις λίγες δημόσιες καθώς οι πιο πολλές έχουν δοθεί σε ΜΚΟ) για τα Δωδεκάνησα, που λειτούργησε με θαυμαστό τρόπο, μέχρι που η Διοίκηση του ΚΘ Λέρου σταμάτησε, χωρίς καμιά εξήγηση, την χρηματοδότησή της.
Το «τμήμα εισαγωγών» είχε στεγαστεί σε μια από τις λεγόμενες «βίλλες» (κατοικίες των Ιταλών αξιωματικών επί ιταλικής κατοχής), που χρησιμοποιήθηκαν είτε ως γραφεία της νοσηλευτικής υπηρεσίας ή άλλου προσωπικού του ΚΘΛ, είτε ως ενδονοσοκομειακοί ξενώνες/κατοικίες ασθενών. Η «βίλλα» στην οποία εγκαταστάθηκε το «τμήμα εισαγωγών» ήταν πιο παλιά ξενώνας ασθενών και βρισκόταν πολύ κοντά στην έξοδο από το χώρο των Λεπίδων, μέσα στον οποίο είναι τα όποια κτίρια και δομές έχουν απομείνει του ΚΘΛ, όπως και όλα όσα έχουν απομείνει άδεια και υπό κατάρρευση. Η μονάδα πήρε το όνομα «Φορτούνα» («Τύχη», ή «καλοτυχία»). Λειτουργούσε με «ανοιχτές πόρτες και χωρίς μηχανικές καθηλώσεις», με την θεραπευτική σχέση να συγκροτείται μέσα από διάλογο, επικοινωνία, διαπραγμάτευση, συνοδεία.
Καθώς, όμως, το ΚΘ Λέρου οδηγείτο, όλα αυτά τα χρόνια, σ΄ έναν ήδη από μακρού προβλεπόμενο «μαρασμό», με άνωθεν υψωμένα τείχη απέναντι στο όποιο ουσιαστικά μεταρρυθμιστικό πλάνο, με προϊούσα την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση, η «Φορτούνα», ο τρόπος λειτουργίας της και η θεραπευτική της ομάδα φαινόταν όλο και πιο πολύ σαν εμπόδιο στα πλάνα συρρίκνωσης, περιστολής δαπανών και υιοθέτησης απίστευτα αντιδραστικών προσεγγίσεων ασφυκτικού εγκλεισμού και καταστολής των νοσηλευομένων. Οι όποιοι Διοικητές πέρασαν από εκεί επί Νέας Δημοκρατίας, από το 2019 και μετά, πέρα από την απερίγραπτη ασχετοσύνη τους για το αντικείμενο που τους είχε ανατεθεί (όπως, άλλωστε, ισχύει για όλους τους διορισμένους Διοικητές στο ΕΣΥ), σαν στόχο είχαν την ιδιωτικοποίηση λειτουργιών του νοσοκομείου (πιο πρόσφατα των μαγειρείων) και, εδώ και καιρό, την μεταφορά της «μονάδας εισαγωγών» στο τμήμα του νοσοκομείου που είναι στο Λακκί (εκεί που, από παλιά, ήταν έγκλειστες οι γυναίκες ασθενείς). Μετά την αποχώρηση του Γ. Λουκά (που αν και τα τελευταία χρόνια ήταν σε σύνταξη, ωστόσο, συνέχιζε να εργάζεται στη «Φορτούνα») μετέφεραν, πριν μερικούς μήνες, το «τμήμα εισαγωγών» στο Λακκί. Σ’ ένα προκάτ κτίριο (που πριν ήταν ξενώνας), με όχι μόνο «κλειστή πόρτα», αλλά και περίκλειστο με συρματόπλεγμα, κάτι που δεν έχουμε δει ούτε στο Δαφνί, ούτε στο Δρομοκαϊτειο, ακόμα στις «παλιές» τους εποχές.
Το πρόβλημα, για κάποιους/ες από μας, ήταν η «κλειστή πόρτα», δεν είχαμε δει και συρματόπλεγμα λίγα μέτρα πιο πέρα από την κλειδωμένη πόρτα. Το συρματόπλεγμα, που υπήρχε παλιά μπροστά από το 11ο περίπτερο, το είχε γκρεμίσει η θεραπευτική ομάδα το 1990. Και ξαναμπήκε όταν ο χώρος εκεί χρησιμοποιήθηκε, από το 2016, για τον εγκλεισμό των προσφύγων (τώρα αυτό, το ένα συρματόπλεγμα, έχει «αντικατασταθεί» από τα πολλαπλά συρματοπλέγματα, από τα σιδερένια τείχη και τις άπειρες τηλεκάμερες του κλειστού «στρατοπέδου συγκέντρωσης» για τους πρόσφυγες στη Λέρο). Λίγα μέτρα, από το καγκελόφρακτο, πλέον, «τμήμα εισαγωγών», είναι οι δυο εναπομείναντες ξενώνες στο Λακκί, με τους ενοίκους τους να έχουν ως μόνιμη θέα, πλέον, απέναντί τους, το συρματόπλεγμα, προς το παρόν έξω από αυτό, αλλά… πολύ κοντά. Και για να ολοκληρωθεί η εικόνα της κατάστασης που κατέλειπε ο Θ. Πλεύρης και η Ζ. Ράπτη (και παρέλαβε ο Χρυσοχοϊδης και το επιτελικό του γραφείο), στο ΚΘ Λέρου υπάρχει μια μόνο ειδικευμένη ψυχίατρος για το «τμήμα εισαγωγών» και για όλο το ψυχιατρείο.
Θυμάμαι μια επίσκεψή μου, τον περασμένο Νοέμβρη στο χώρο των Λεπίδων. Κάποια στιγμή που περνούσα έξω από τη «Φορτούνα. Η πόρτα ήταν, όπως πάντα, ανοιχτή και ένας ασθενής βγήκε και άρχισε να βαδίζει προς την έξοδο από τον χώρο των Λεπίδων. Αμέσως έτρεξαν μια νοσηλεύτρια και ένας νοσηλευτής και άρχισαν να μιλάνε μαζί του. Δεν τον άγγιξαν καθόλου, μόνο μιλούσαν. Σε λίγα λεπτά γύρισε μαζί τους πίσω. Ένας «άλλος κόσμος» της ψυχιατρικής, που έχει έμπρακτα αποδείξει πως είναι δυνατός… ανθρώπινος, θεραπευτικός. Και υπάρχει πολύ από το μόνιμο προσωπικό στο ΚΘ Λέρου που έχει μάθει να δουλεύει έτσι και που του λείπει πολύ η συνθήκη, η δυνατότητα να ασκεί τον πραγματικά θεραπευτικό του ρόλο που έχει μάθει εδώ και χρόνια.
Η τρέχουσα πολιτική, για όλους τους, όλο και πιο πολλούς, «απόβλητους» αυτής της κοινωνικής οργάνωσης και των πολιτικών που ασκεί η κυρίαρχη εξουσία, είναι τα συρματοπλέγματα στις ποικίλες μορφές τους, εν προκειμένω με την κυριολεκτική, υλική τους μορφή. Εκτός από τα συρματοπλέγματα, ο χώρος του πρώην ψυχιατρείου στα Λέπιδα είναι κυριολεκτικά στρατοκρατούμενος. Ο χώρος που ήταν του ψυχιατρείου, αλλά ανήκε πάντα στο Υπουργείο Εθνικής Αμυνας - εκεί που, από το 1985, ήταν το περίπτερο 16, των «γυμνών ασθενών», το ίδιο κτίριο όπου, χρόνια πριν (1967-71), ήταν έγκλειστοι οι πολιτικοί εξόριστοι της χούντας και, παραδίπλα, οι «Βασιλικαί Τεχνικαί Σχολαί», της μεγαλύτερης Παιδούπολης (ανταρτόπαιδων «προς εθνικήν αναμόρφωσιν») της Φρει(δερί)κης - αυτός ο χώρος, που τώρα έχει αδειάσει (άραγε για πόσο;) που, όμως, ήταν ελεύθερος να τον περιηγηθεί κανείς, τώρα, εδώ και καιρό, είναι απαγορευμένος. Όλα, τα μεγάλης ιστορικής αξίας κτίρια, που θα μπορούσαν να κατάλληλα να αξιοποιηθούν, έχουν αφεθεί να καταρρεύσουν. Γεμάτος ο δρόμος με ταμπέλες «Verboten». Είναι δίπλα η ναυτική βάση ΥΝΤΕΛ, αλλά αυτή υπήρχε πάντα - και όταν λειτουργούσε το περίπτερο 16 και υπήρχε εκεί γύρω μεγάλη κίνηση ασθενών και προσωπικού, λειτουργών ψυχικής υγείας κλπ. Μέχρι και μια καγκελόπορτα έχει μπει, σ΄ ένα σημείο πριν το περίπτερο 16, που φράζει το δρόμο. Όταν περπατάς προς τα εκεί έρχεται φρουρός και σε διώχνει.
Ας μη ξεχνάμε και την απόπειρα, πριν δυο χρόνια, να ξαναρχίσουν την μεταφορά ασθενών στη Λέρο από όλη την Ελλάδα. Μια απόπειρα στην οποία μπήκε φραγμός, αλλά πάντα επικρεμάμενη, για να υλοποιηθεί αν και όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες.
Με δεδομένη την τωρινή ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και το ποιόν της ομάδας που έχει αναλάβει τον τομέα της ψυχικής υγείας, ας ετοιμαστούμε και (κατάλληλα προετοιμαστούμε) για τα χειρότερα.
*Ψυχίατρος, πρώην μέλος ιατρικού προσωπικού του ψυχιατρείου Λέρου και μέλος της Πρωτοβουλίας Ψ
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
20 Ιουλίου - 16 Σεπτεμβρίου
Nour Mobarak
DAFNE PHONO
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά φιλοξενεί μια παραγωγή της Rodeo, την εγκατάσταση Dafne Phono Rodeo της εικαστικού Nour Mobarak .
Το Dafne Phono είναι μία διαειδική εγκατάσταση της πρώτης όπερας, του Τζάκοπο Πέρι και του ΟτάβιοΡινουτσίνι, Δάφνη, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1598. Οι χαρακτήρες της Δάφνης, του Απόλλωνα, της Αφροδίτης, του Έρωτα, του Οβιδίου, του Πύθωνα και του Χορού αναπαριστώνται εδώ κυρίως από μνημειώδη ή μεγάλης κλίμακας μυκηλιακά γλυπτά που στήνονται ως πίνακες και “τραγουδούν” μέσω ενσωματωμένων ηχείων στο σώμα τους. Χαράσσοντας παραλλήλους μεταξύ των βιολογικών διαδικασιών και των δομών της γλώσσας, το έργο αυτό επεκτείνει την έρευνα της καλλιτέχνιδος σχετικά με τις αναλογίες μεταξύ λόγου, επανάληψης, φθοράς, πολιτισμού, εξουσίας και μεταμόρφωσης.
Η πρώτη όπερα ήταν εμπνευσμένη από τη δυνατότητα μετατροπής του λόγου σε μουσική, και το DafnePhonoεπεκτείνει αυτό το πείραμα, δίνοντας σε καθέναν από τους κύριους χαρακτήρες τη δική του γλώσσα. Τέσσερις από αυτές τις γλώσσες – Αμπχαζικά, San Juan Quiahije Ανατολικό Chatino, Silbo Gomero και !Xoon– έχουν επιλεγεί για τον πλούτο της μορφοφωνολογίας τους, με σκοπό να δημιουργηθεί μια όπερα με την ευρύτερη δυνατή παλέτα ανθρώπινων φωνητικών ήχων. Τα ιταλικά και τα λατινικά συνδέουν αυτή τη νέα πολυγλωσσική εκδοχή του λιμπρέτου με το πρωτότυπο του Ρινουτσίνι (το οποίο σώζεται, ενώ η μουσική του Πέρι έχει χαθεί).
Η πλοκή βασίζεται στις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου. Ο Έρωτας τιμωρεί τον Απόλλωνα επειδή καυχιέται για τις κατακτήσεις του, και ρίχνοντας δύο βέλη: το πρώτο κάνει τον Απόλλωνα να ερωτευτεί τη Δάφνη, κόρη του ποταμού θεού. Το δεύτερο, κάνει τη Δάφνη να του αντιμιλήσει. Όταν εκείνη ξεφεύγει από το κυνηγητό του μεταμορφωμένη σε δάφνη, ο Απόλλωνας μετατρέπει το στεφάνι στα χέρια του, σε ένα αιώνιο σύμβολο θριάμβου. Η Δάφνη, τελικά, πρέπει να παραμείνει παγιδευμένη στο δέντρο κάτω από το οποίο ο Απόλλωνας παίζει τραγούδια αγάπης με τη λύρα του.
Τα θέματα του μύθου της σιώπησης, της υποταγής και της κατάκτησης, εφαρμόζονται στο DafnePhono, σε πιο πρόσφατες ιστορίες γλώσσας και κυριαρχίας. Ενώ ο Απόλλωνας μιλάει στο πρωτότυπο, στα ιταλικά, οι υπόλοιποι εκφέρουν πιο σύνθετες φωνητικά γλώσσες. Οι ιδέες αυτές δικαιολογούν επίσης τα υλικά με τα οποία υλοποιείται το έργο. Η βιολογική σύνθεση του μυκηλίου, η μορφή της ρίζας του μανιταριού, είναι ριζωματική, επαναλαμβανόμενη και ανθεκτική μέσα από κύκλους αποσύνθεσης και επανασύνθεσης, όπως η ανθρώπινη γλώσσα. Το διακλαδωτό δίκτυο των νηματωδών κυττάρων του – που ονομάζονται υφές, δημιουργούν έναν πυκνό ιστό που αδρανοποιείται και έπειτα απολιθώνεται και μπορεί να αντέξει επ’ αόριστον.
Η Αφροδίτη, ο Απόλλωνας και ο Έρωτας έχουν δημιουργηθεί από ένα είδος σαπροφυτικών μυκήτων που τρέφονται με νεκρή οργανική ύλη, αντανακλώντας το διαρκές ενδιαφέρον της καλλιτέχνιδος σχετικά με το πώς οι γλώσσες μπορούν να “διασπαστούν” στους ήχους που τις απαρτίζουν και να επανασυναρμολογηθούν σε διαφορετικές μορφές (ένας διαρκής προβληματισμός της μουσικής πρωτοπορίας). Με παρόμοια διαδικασία, οι δίγλωσσοι υπότιτλοι που παρέχονται εδώ, είναι κυριολεκτική μετάφραση από τις γλώσσες που παρουσιάζονται στο DafnePhono, το τελευταίο στάδιο σε μια σειρά από μετασχηματισμούς που έχει δει το λιμπρέτο να μετοικίζει από τα ιταλικά στα αγγλικά, και έπειτα στις άλλες πέντε γλώσσες που συμμετέχουν, και από εκεί στα αγγλικά και τα ελληνικά.
Οι γλώσσες καθορίζουν τα συστήματα γνώσης και γνωστικής λειτουργίας – και κατ’ επέκταση τις πραγματικότητες – στα οποία ζουν οι ομιλητές τους. Το DafnePhonoστοχάζεται το τι χάνεται όταν εξαφανίζονται ή απορροφώνται από τις όλο και πιο ηγεμονικές και συρρικνωμένες γλώσσες στις οποίες επικοινωνούμε σήμερα.
Η Nour Mobarak
Η Nour Mobarak (Λιβανέζα - Αμερικάνα, γ. 1985, Κάιρο) ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνα και Λος Άντζελες
Στις ατομικές της εκθέσεις περιλαμβάνονται: Dafne Phono, Municiple Theatre of Piraeus, Piraeus (2023 forthcoming); Gods’ Facsimiles, Rodeo, London (2023); Dafne Phono, JOAN, Los Angeles (2022); LogistiqueElastique, Miguel Abreu Gallery, New York (2021); Sphere Studies and Subterranean Bounce, Hakuna Matata Sculpture Garden, Los Angeles (2020).
Στιςομαδικέςτηςεκθέσειςπεριλαμβάνονται: Human Is, Schinkel Pavillon, Berlin (2023); landscape hot mic., Juf Projects, Madrid (2023); Symbionts: Contemporary Artists and the Biosphere, MIT Visual List Visual Art Center, Massachusetts (2022); anabasis*, Rodeo, Piraeus (2022); SIREN (some poetics), Amant Foundation, New York (2022); Looking Back / The 12th White Columns Annuel - Selected by Mary Manning, White Columns, New York (2022); Not Quite Nearly Fine, Fondazione Baruchello, Rome (2021); Cold Times Out of Joint, KIM? Contemporary Art Centre, Riga (2021); More a Cosmology than a Cartography, Gallery Platform La, Los Angeles (2020); Portable Documents Formatted for Home Use, Bel Ami Gallery, Los Angeles (2020); Toothtone sound installation in Nancy Lupo’s Scripts from the Pageant, Museum of Contemporary Art, San Diego (2020); Cutting the Stone, Miguel Abreu Gallery, New York (2019); Structures that Cooperate: Get Paid!, Cubit Gallery, London (2019); Cultural Capital Cooperative #1 & #2, Rodeo Gallery, London (2017), Cultural Capital Collective Object #2, LA><ART, Los Angeles (2016); M.U.D., 50 Taaffe Place, New York, NY (2016); Dead Ends, New York (2016); Institute for Provocation, IFP, Beijing (2013); Ibi in Rauma, Trafic-Home Cinema, Lausanne (2012); Borderland, Smart
To Dafne Phono είναι εν μέρει ανάθεση της Rodeo. Αυτά τα γλυπτά δημιουργήθηκαν με τη γενναιόδωρη βοήθεια της «Μανιτάρια Δίρφυς» στην Εύβοια. Για την παραγωγή της Δάφνης και του Χορού, χρησιμοποιήθηκαν το υπόστρωμα, ο σπόρος, οι εγκαταστάσεις της «Μανιτάρια Δίρφυς». Κάποια άλλα έργα τοποθετήθηκαν, επωάστηκαν και αφυδατώθηκαν στον χώρο τους.
Το έργο αυτό υποστηρίζεται, εν μέρει, από έκτακτη χορηγία του FoundationforContemporaryArtsEmergency και από τους αγαπημένους φίλους του DafnePhono.
Η ηχητική εγκατάσταση έγινε, εν μέρει, με ανάθεση του JOANLosAngeles. Ευχαριστούμε το Onassis AiR για τη γενναιόδωρη παραχώρηση του εξοπλισμού ηχογράφησης, καθώς και τους Genelec, Morrow Sound και Recital Program.
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
DAFNE PHONO της Nour Mobarak
Διάρκεια 20 Ιουλίου - 16 Σεπτεμβρίου
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη - Σάββατο, 5 μμ - 9 μμ
(κλειστά 5 - 25 Αυγούστου)
Είσοδος ελεύθερη
Τους τίτλους τέλους στα σχέδια των προηγούμενων αρμόδιων υπουργών (Μιχ. Χρυσοχοΐδη, Τ. Θεοδωρικάκου και Ν. Κεραμέως) για παρουσία αστυνομικών μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους ανακοίνωσε επίσημα σήμερα ο νέος υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Ο Νότης Μηταράκης επιβεβαίωσε έτσι κάτι που είχε ήδη γίνει σαφές ότι απέτυχε εδώ και πολλούς μήνες, μετά τις μεγάλες φοιτητικές κινητοποιήσεις και αντιδράσεις.
Ο Ν. Μηταράκης ανακοίνωσε την πλήρη ενσωμάτωση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας στην Ελληνική Αστυνομία, που σημαίνει κατάργηση του ειδικού Σώματος το οποίο δημιουργήθηκε με την πρόσληψη 1.060 ειδικών φρουρών, κατά την προηγούμενη περίοδο της κυβέρνησης.
Πρόκειται για μια ομολογία αποτυχίας αλλά και αναγνώρισης πως κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να προχωρήσει.
Δεν ήταν άλλωστε μόνο οι φοιτητές, αλλά και μεγάλο μέρος της ακαδημαϊκής κοινότητας που είχε διαφωνήσει με την είσοδο της αστυνομίας στα πανεπιστήμια.
Μιλώντας το πρωί της Τετάρτης στον ΣΚΑΪ ο υπουργός είχε δηλώσει για τη φύλαξη στα Πανεπιστήμια ότι επανασχεδιάζεται ο ρόλος σε σχέση με τη μορφή που αρχικώς είχε σχεδιαστεί. «Δεν θα μπαίνει μέσα στα πανεπιστήμια για να κάνει τον θυρωρό. Ο ρόλος της Αστυνομίας θα είναι επικουρικός και θα μπαίνει στα πανεπιστήμια όταν χρειάζεται», είχε πει. Τελικά, όπως προκύπτει απ' τις μετέπειτα δηλώσεις του σε διαπιστευμένους δημοσιογράφους στο υπουργείο, έκανε πλήρη υποχώρηση.
Είναι ενδεικτικό ότι μέχρι και η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης είχε χαρακτηρίσει «αποτυχημένο θεσμό» την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, στις αρχές του έτους.
ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: Μένει το κόστος των 30 εκατ. ευρώ για το φιάσκο
«Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Μηταράκης προανήγγειλε σήμερα την κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, που η κυβέρνηση της ΝΔ ίδρυσε, υιοθετώντας με αυτό τον τρόπο τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και της συντριπτικής πλειοψηφίας της ακαδημαϊκής κοινότητας», υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
«Η ΝΔ επί χρόνια επέλεξε την οδό της έντασης και του λαϊκισμού γύρω από την πανεπιστημιακή αστυνομία. Μάλιστα τον Φεβρουάριο του 2021 ο κ. Μητσοτάκης είχε πει στη Βουλή ότι "στις σχολές δεν μπαίνει η αστυνομία, μπαίνει η Δημοκρατία". Περιμένουμε από την κυβέρνηση να μας πει αν σήμερα "βγαίνει η Δημοκρατία" από τα πανεπιστήμια», σχολιάζει και καταλήγει:
«Τελικά, το μόνο που μένει είναι το κόστος 30 εκατ. ευρώ για ένα φιάσκο, την ώρα που υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις στο ΕΚΑΒ και καθημερινά συνάνθρωποί μας χάνουν τη ζωή τους αβοήθητοι».
Η απάντηση του υπουργείου
«Σε αντίθεση με αυτά που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς η Ελληνική Αστυνομία θα διαφυλάξει πλήρως την ασφάλεια των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, όπως πράττει ήδη. Καμία μορφή παραβατικότητας δεν θα γίνει ανεκτή» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη απαντώντας στην αξιωματική αντιπολίτευση.
«Όπως τόνισε ο Υπουργός, κ. Νότης Μηταράκης, κατά τις προγραμματικές δηλώσεις, με δεδομένο ότι η κατάσταση στα ελληνικά Πανεπιστήμια είναι βελτιωμένη, επανεξετάζεται διαρκώς ο τρόπος συμβολής της ΕΛ.ΑΣ. στην ασφάλεια των ΑΕΙ, πάντα σε συνεργασία με τις πανεπιστημιακές αρχές, διαμορφώνοντας συγκεκριμένο σχέδιο ανά ίδρυμα, που θα καλύπτει τις συνολικές ανάγκες ασφαλείας των ιδρυμάτων σε όλα τα επίπεδα.
Οι άνδρες και οι γυναίκες της πανεπιστημιακής Αστυνομίας θα προστατεύουν καθημερινά την ασφάλεια της πανεπιστημιακής κοινότητας, μαζί με το σύνολο των στελεχών της Ελληνικής Αστυνομίας, και θα παρεμβαίνουν σε κάθε περιστατικό που απαιτείται» προσθέτει η ανακοίνωση.
Ο Δημήτρης Μπάσης συμμετέχει στο 5ο Φεστιβάλ Δελφών “Το Λάλον Ύδωρ”, ενώ φέτος συμπληρώνει 25 χρόνια καλλιτεχνικής πορείας. Θα μας παρασύρει σε ένα μουσικό ταξίδι γεμάτο από γνωστά τραγούδια της προσωπικής του δισκογραφίας. Μεταφέρει στις αποσκευές του κορυφαίες συνεργασίες, πολυάριθμες εμφανίσεις σε μεγάλα θέατρα και συναυλιακούς χώρους σε όλο τον κόσμο. Το ιδιαίτερο ηχόχρωμα της φωνής του σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές ερμηνευτικές του ικανότητες, τον καθιστούν ως έναν από τους σημαντικότερους λαϊκούς ερμηνευτές της γενιάς του.
Μια συναυλία - αναδρομή από το χτες στο σήμερα, από τα "Χαμοπούλια" μέχρι το "Κάθε Μέρα", “Τ 'ανίκητα" και το «Φιλάω Σταυρό» που «ντύνουν» μουσικά την άκρως επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά "Σασμός" .
Μαζί του, η Kalliope, μία ερμηνεύτρια της νέας γενιάς, η οποία μόλις κυκλοφόρησε το νέο της τραγούδι με τίτλο «Γιασεμάκι».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΣΗΣ
KALLIOPE
Μαζί τους οι μουσικοί:
Ακορντεόν/Πλήκτρα: Τάσος Αθανασιάς
Μπουζούκι: Γιάννης Σινάνης
Κλαρίνο: Μάνος Αχαλινωτόπουλος
Κιθάρα/Φωνή: Μιχάλης Ατσάλης
Τύμπανα: Γιάννης Τσουμπρής
Μπάσο: Σταύρος Καβαλιεράτος
Πληροφορίες:
Άμφισσα, Πλατεία Ησαΐα
Κυριακή 23 Ιουλίου - 21:15
Με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, το κοινοβούλιο της πολιτείας Άιοβα στις ΗΠΑ υιοθέτησε την Τρίτη νομοσχέδιο που απαγορεύει τις αμβλώσεις αμέσως μόλις εντοπίζεται καρδιακός παλμός στο έμβρυο, περίπου στην έκτη εβδομάδα της κύησης. Χρόνος, σημειωτέον, που μια γυναίκα μπορεί ακόμη να μην έχει καταλάβει ότι βρίσκεται σε κατάσταση εγκυμοσύνης.
Το νομοσχέδιο αναμένεται ότι θα επικυρωθεί από τη Ρεπουμπλικανή κυβερνήτη της πολιτείας, Κιμ Ρέινολντς, η οποία άλλωστε συγκάλεσε την έκτακτη συνεδρίαση του κοινοβουλίου, αντιδρώντας στην απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Πολιτείας να μπλοκάρει στις 16 Ιουνίου την εφαρμογή αντίστοιχου μέτρου το οποίο είχε υιοθετηθεί το 2018.
Το νομοσχέδιο εγκρίθηκε χθες με 32 ψήφους υπέρ και 17 κατά, με τους γερουσιαστές να ψηφίζουν με βάση το κόμμα στο οποίο ανήκουν. Την ώρα της ψηφοφορίας έξω από το τοπικό Καπιτώλιο ήταν σε εξέλιξη διαδήλωση υπέρ του δικαιώματος στην άμβλωση.
Το νομοσχεδίου, ένα από τα πιο αυστηρά που έχουν υιοθετηθεί στις ΗΠΑ, απαγορεύει όλες οι αμβλώσεις, με μικρές εξαιρέσεις, αμέσως μόλις εντοπίζεται καρδιακός παλμός στο έμβρυο, προτού καν σχηματιστεί κανονική καρδιά. Δεν προβλέπει εξαιρέσεις λόγω της ηλικίας της εγκύου ή της νοητικής της κατάστασης.
Πριν την τελική ψηφοφορία οι Δημοκρατικοί προσπάθησαν μάταια να περάσουν κάποιες αλλαγές, όπως να περιληφθούν εξαιρέσεις για τις περιπτώσεις που η έγκυος είναι 12 ετών και κάτω.
«Για όνομα του Θεού, αυτό είναι παιδική κακοποίηση», τόνισε ο βουλευτής Τίμι Μπράουν-Πάουερς. «Βρισκόμαστε εδώ και συζητάμε ένα νομοσχέδιο για να σώζουμε βρέφη, αλλά παρ’ όλα αυτά θα αφήσουμε να το περάσει αυτό ένα 12χρονο, ένα 11χρονο, ένα 10χρονο κορίτσι;», διερωτήθηκε.
Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι οι αμβλώσεις μετά την 6η εβδομάδα της κύησης θα επιτρέπονται σε περιπτώσεις βιασμού, αιμομιξίας, δυσμορφίας του εμβρύου εξαιτίας της οποίας ο γιατρός εκτιμά ότι δεν θα καταφέρει να επιβιώσει και στην περίπτωση που η συνέχιση της εγκυμοσύνης θα προκαλέσει μη αναστρέψιμη βλάβη στην υγεία της γυναίκας.
Η εφαρμογή αντίστοιχου νομοσχεδίου το 2018 στην Άιοβα ανεστάλη έπειτα από δικαστική απόφαση, καθώς εξακολουθούσαν να ισχύουν η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ «Ρόου εναντίον Ουέιντ» και άλλες προβλέψεις στο πολιτειακό σύνταγμα που προστάτευαν το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση, οι οποίες πλέον έχουν ανατραπεί.
Αφού το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ανέτρεψε πέρυσι τον Ιούνιο την απόφασή του στην υπόθεση «Ρόου εναντίον Ουέιντ» δεκατέσσερις πολιτείες έχουν απαγορεύσει την άμβλωση στις περισσότερες περιπτώσεις.
Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 94 χρόνων ο Γαλλο-τσέχος μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, Μίλαν Κούντερα, όπως μετέδωσε το Reuters επικαλούμενο την κρατική τσεχική τηλεόραση.
Ενας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες του ύστερου 20ου αιώνα, δημιουργός, μεταξύ άλλων, των «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι», «Το Αστείο», «Η Αγνοια», «Η Γιορτή της Ασημαντότητας», διακωμώδησε τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και με ένα μείγμα μαύρης ειρωνείας και φιλοσοφικών στοχασμών, εξερεύνησε την ανθρώπινη φύση.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε ο εκδοτικός του οίκος στη Γαλλία, γνωστοποιείται πως ο Γαλλο-τσέχος συγγραφέας πέθανε χθες, Τρίτη 11 Ιουλίου, στο διαμέρισμά του στο Παρίσι.
Zemřel Milan Kundera, bylo mu 94 let. Za hranicemi patřil spolu s Kafkou a Havlem k nejslavnějším českým rodákům. Jeho romány vyvolávaly pozitivní ohlas, napsal ale také řadu esejů o hudbě, literatuře či filozofii. pic.twitter.com/ZnJfY4JfVl
Ο Μίλαν Κούντερα γεννήθηκε στο Μπρνο της άλλοτε Τσεχοσλοβακίας (σήμερα Τσεχίας) την 1η Απριλίου 1929. Γιος γνωστού μουσικολόγου και πιανίστα, σπούδασε και ο ίδιος μουσική, καθώς και κινηματογράφο και φιλοσοφία, στην Πράγα. Οι μουσικές επιρροές είναι εμφανείς στο έργο του, σημειώνουν οι αναλυτές.
Ενθουσιώδες μέλος του κομμουνιστικού κόμματος στα νιάτα του, εκδιώχθηκε από το κόμμα δύο φορές, την πρώτη το 1950 για «αντικομμουνιστικές δραστηριότητες» και τη δεύτερη το 1970 μετά την καταστολή που διαδέχτηκε την Άνοιξη της Πράγας – κινήματος του οποίου ήταν λάβρος θιασώτης, αξιώνοντας μαζί με χιλιάδες συμπατριώτες του ελευθερία λόγους και ίσα δικαιώματα για όλους.
Παρότι τα πρώιμα ποιητικά του έργα ήταν φιλοκομμουνιστικά, τα μυθιστορήματά του αποφεύγουν την ιδεολογική ταύτιση. Ο ίδιος επανειλημμένως είχε δηλώσει πως είναι μυθιστοριογράφος, αντί ένας πολιτικά υποκινούμενος συγγραφέας.
Το συγγραφικό έργο
Στο πρώτο του μυθιστόρημα, «Το Αστείο» (1967), σατιρίζει τον ολοκληρωτισμό της κομμουνιστικής εποχής. Η κριτική του στην εισβολή των Σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία για την καταστολή της «Άνοιξης της Πράγας το 1968, τον έβαλε στη μαύρη λίστα της χώρας του και οδήγησε στην απαγόρευση των βιβλίων του. Αφού απολύθηκε, ο Κούντερα άρχισε να δουλεύει ως τρομπετίστας στα τζαζ καμπαρέ μικρών πόλεων, εργασιακό πεδίο στο οποίο βρήκε την καλλιτεχνική ελευθερία που αναζητούσε.
Ο ίδιος και η σύζυγός του, μετά από αποκλεισμούς και διώξεις, κατέφυγαν το 1975 στη Γαλλία. Ο ίδιος πήρε την γαλλική υπηκοότητα – αφού η πατρίδα του τού είχε αφαιρέσει την ιθαγένεια. Τέσσερα χρόνια μετά την εγκατάστασή του στη Γαλλία, έγραψε το μυθιστόρημα «Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης» – γραμμένο σε πιο πειραματική γραφή, όπως και τα επόμενα έργα του.
Το 1984, το μυθιστόρημά του «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι» -που εκτυλίσσεται στην Τσεχοσλοβακία του 1968, κατά τη λεγόμενη «Άνοιξη της Πράγας»- αναδείχτηκε σε συγγραφικό θρίαμβο, κάνοντάς τον διάσημο σε όλο τον κόσμο.
Ο ίδιος παραδεχόταν πως αντλούσε έμπνευση από συγγραφείς της Αναγέννησης όπως ο Βοκάκιος, ο Ραμπελαί, ο Ντιντερό και ίσως περισσότερο ο Θερβάντες.
Αλλοι συγγραφείς που επηρέασαν το έργο του είναι, μεταξύ άλλων, οι Βιτόλντ Γκομπρόβιτς, Χέρμαν Μπροχ, Φραντς Κάφκα και Μάρτιν Χάιντεγκερ.
Συνήθως έγραφε στα τσεχικά, ωστόσο, από το 1993 και έπειτα, τα μυθιστορήματά του γράφτηκαν στη γαλλική γλώσσα. Μεταξύ 1985 – 1987, ανέλαβε ο ίδιος τις μεταφράσεις των παλιότερων έργων του στα γαλλικά.
Με δικά του λόγια
Ο Κούντερα σπανίως έδινε συνεντεύξεις, θεωρώντας πως οι συγγραφείς πρέπει να μιλούν μέσα από το έργο τους.
Το 1976 δήλωνε στη γαλλική εφημερίδα Le Monde ότι το να αποκαλεί κανείς τα έργα του πολιτικά, είναι υπεραπλουστευτικό και, ως εκ τούτου, αποκρύπτει την πραγματική τους σημασία.
Σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του το 1980, και μάλιστα, στον επίσης σπουδαίο Αμερικανό συνάδελφό του Φίλιπ Ροθ, ο ίδιος περιέγραφε τη σχέση του μυθιστορήματος με τις βεβαιότητες.
«Είμαι επιφυλακτικός με τις λέξεις απαισιοδοξία και αισιοδοξία. Ένα μυθιστόρημα δεν επιβάλλει τίποτα, ένα μυθιστόρημα αναζητά και θέτει ερωτήματα. Δεν ξέρω αν το έθνος μου θα χαθεί και ποιος από τους χαρακτήρες μου έχει δίκιο. Επινοώ ιστορίες, φέρνω αντιμέτωπη την μία με την άλλη και με αυτό τον τρόπο θέτω ερωτήματα. Η ανοησία των ανθρώπων προέρχεται από το ότι έχουν ερωτήσεις για τα πάντα. Όταν ο Δον Κιχώτης βγήκε στον κόσμο, αυτός ο κόσμος έγινε ένα μυστήριο στα μάτια του. Αυτή είναι η κληρονομιά του πρώτου ευρωπαϊκού μυθιστορήματος σε ολόκληρη τη μετέπειτα μυθιστορηματική ιστορία. Ο μυθιστοριογράφος διδάσκει τον αναγνώστη να κατανοεί τον κόσμο ως ερώτημα. Υπάρχει σοφία και ανοχή στη στάση αυτή. Σε έναν κόσμο χτισμένο πάνω σε απαραβίαστες βεβαιότητες, το μυθιστόρημα είναι νεκρό. Ο ολοκληρωτισμός, είτε βασίζεται στον Μαρξ, είτε στο Ισλάμ είτε σε οτιδήποτε άλλο, είναι ένας κόσμος απαντήσεων, παρά ερωτήσεων. Εκεί δεν έχει θέση το μυθιστόρημα. Σε κάθε περίπτωση μου φαίνεται πως σε όλο τον κόσμο πια οι άνθρωποι σήμερα προτιμούν να κρίνουν παρά να κατανοούν. Να απαντούν παρά να ρωτούν. Συνεπώς, η φωνή του μυθιστορήματος μετά βίας ακούγεται στη θορυβώδη ανοησία των ανθρώπινων βεβαιοτήτων».
«Ωστόσο, για έναν συγγραφέα ερωτευμένο με το παράδοξο, ο Κούντερα έχει έντονα ρυθμιστικές τάσεις. Στο “Βιβλίο του Γέλιου και της Λήθης”, ο Κούντερα δίδαξε στους αναγνώστες του να είναι επιφυλακτικοί απέναντι στα παιδιά, τους αγγέλους, τους κυκλωτικούς χορούς, την ελπίδα, τη νοσταλγία και τον συναισθηματισμό. Αυτοί είναι οι απεσταλμένοι της απατηλής αισιοδοξίας. Το Βιβλίο του Γέλιου και της λήθης δίδαξε επίσης στους αναγνώστες ότι υπάρχει ένα καλό είδος γέλιου -το σαρδόνιο, το ασεβές και το σκωπτικό- και ένα κακό είδος, το οποίο είναι άκριτο, χαρούμενο και συγκαταβατικό. Υπάρχει πολύ από το κακό είδος στη “Γιορτή της Ασημαντότητας”» περιγράφει άρθρο του 2015 στο The Atlantic, με τίτλο «Εξακολουθεί να έχει αξία ο Μίλαν Κούντερα;» (Does Milan Kundera Still Matter?)
Ο Μίλαν Κούντερα έχει τιμηθεί με πλήθος βραβείων, ήταν υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ αποτελεί έναν από τους πιο πολυ-μεταφρασμένους συγγραφείς.
Η εισαγγελέας της έδρας, Κυριακή Κλιάμπα, εισηγήθηκε προς τους δικαστές του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης, να μην αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό στους 12 καταδικασθέντες για τη δολοφονία του ‘Αλκη Καμπανού και τον τραυματισμό των δύο φίλων του.
Τα ελαφρυντικά, που αιτήθηκαν οι συνήγοροι υπεράσπισης για λογαριασμό των εντολέων τους και απέρριψε η εισαγγελέας, αφορούσαν τη μετεφηβική ηλικία, τον σύννομο βίο (για τους 11 από τους 12), την ειλικρινή μεταμέλεια και τη μεταγενέστερη καλή συμπεριφορά (κατά περίπτωση). Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η εισαγγελική πρόταση έγινε δεκτή με χειροκροτήματα από φίλους και συγγενείς του 19χρονου ‘Αλκη που βρίσκονται εντός της δικαστικής αίθουσας. Η διαδικασία θα συνεχιστεί με τις δευτερολογίες των συνηγόρων υπεράσπισης.
Υπενθυμίζεται πως στις 6 Ιουλίου το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης αποφάσισε ομόφωνα την ενοχή και των 12 κατηγορούμενων για τη δολοφονία του 19χρονου Άλκη Καμπανού. Συγκεκριμένα, η κατηγορία της από κοινού ανθρωποκτονίας με δόλο μετατράπηκε σε ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο, με την οποία καταδικάστηκαν οι επτά από τους κατηγορούμενους, ενώ οι πέντε καταδικάστηκαν για συνέργεια σε ανθρωποκτονία από κοινού με ενδεχόμενο δόλο. Ακόμα, για τον τραυματισμό του ενός από τους φίλους του Άλκη, το δικαστήριο αποφάσισε ενοχή πέντε ατόμων για απόπειρα ανθρωποκτονίας κι άλλων επτά για συνέργεια, ενώ για τον τραυματισμό του τρίτου ατόμου κήρυξε ένοχο έναν από τους δώδεκα και τους υπόλοιπους για συνέργεια. Συνολικά και οι 12 κρίθηκαν ένοχοι για όλα τα υπόλοιπα αδικήματα που τους αποδίδονται, ενώ η έδρα πρότεινε τη διακοπή της δίκης, προκειμένου να προετοιμαστούν οι συνήγοροι για τις αγορεύσεις τους.
Η απολαυστική επιθεώρηση, σε κείμενα Άγγελου Πυριόχου, με τον εξωτικό τίτλο «Διακοπές στο Porto Salta» θα παρουσιάζεται από τις 14 Ιουνίου και για όλο το καλοκαίρι, σε σκηνοθεσία Ελένης Γερασιμίδου στην όμορφη και δροσερή αυλή του θεάτρου Από Κοινού.
Παίζουν: Ελένη Γερασιμίδου, Αντώνης Ξένος, Αγγελική Ξένου, Βάλια Τζιτζικάκη. Στο πιάνο επί σκηνής η Μαρίνα Ρούσσου.
H επιθεώρηση ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ PORTO SALTA έχει τη δομή της παλιάς επιθεώρησης αλλά είναι κάπως σαν new entry από την πίσω πόρτα. Έχει ζωντανή μουσική αλλά δεν έχει μπαλέτο. Ο Θίασος είναι από μόνος του τα Loli Bergere αλλά λίγο πιο λωλοί. Έχει σκηνικά τεραστίων διαστάσεων αλλά δυστυχώς δεν χώρεσαν στην σκηνή και τα έδωσαν σε άλλους πτωχούς θιάσους. Η υπόθεση αυτής της επιθεώρησης είναι μια σκοτεινή υπόθεση. Τόσο σκοτεινή που ούτε τα κανάλια, ούτε η αντιτρομοκρατική, ούτε καν ο πρωθυπουργός που δεν θα ξέρουμε ακόμα ποιος εξελέγη... την αντελήφθησαν. Επίσης που είναι αυτό το εξωτικό Porto Salta; Είναι νησί ; Είναι ευχή; Και γιατί πήγαν εκεί διακοπές; Πήγαν αυθορμήτως ή μήπως έπιασε η ευχή άλλων. Είναι λίγο θρίλερ. Κάτι σαν το Ακρωτήρι του Φόβου αλλά στο Από Κοινού Θέατρο δεν παίζει ο Ντε Νίρο. Παίζουν η Ελένη Γερασιμίδου, ο Αντώνης Ξένος, η Αγγελική Ξένου και η Βάλια Τζιτζικάκη με τη Μαρίνα Ρούσσου να τους συνοδεύει με το πιάνο της. Σαλταρισμένοι όλοι. Τρία κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά ονειρεύονται μποστάνια στα μπαλκόνια αλλά απαγορεύονται. Και τα κρύα τα νερά πάνε σε ιδιώτες οπότε θα τους δίνουν water pass. Είναι συντετριμμένοι από τον θάνατο ενός τέως και θυμούνται τα βιβλιάρια προικός της Φρειδερίκης - ήταν όπως είναι το καλάθι της νοικοκυράς σήμερα. Τα δύο από τα τρία, σαν τα κρύα τα νερά, θέλουν να πάνε στη Μύκονο για δουλειά αλλά είναι πανάκριβη η δουλεία στα νησιά πλέον. Η μία εκ των δύο είναι δασκάλα και αναγκάζεται να κάνει μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού στη γενιά του τικ τοκ. Μια βέρα Αθηναία θυμάται τα παιδικά της χρόνια, τα σινεμά και τα θέατρα, περπατά στο σκοτεινό κέντρο και μονολογεί. Είναι πόλη η Αθήνα ή μήπως ξενοδοχείο. Και θα επιβιώνει πλέον ένας Έλληνας στο Athens Hotel. Μήπως πρέπει να μπει σε συμμορία; Να γίνει εκβιαστής; Να γίνει πολιτικός; Όλοι αυτοί εξορίζονται στο εξωτικό νησί Porto Salta για να μάθουν να φέρονται αλλά... πίσω έχει η κάλπη την ουρά. Αυτά και άλλα πολλά τραγούδια στην επιθεώρηση του Άγγελου Πυριόχου ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ PORTO SALTA...
